عزیزِ ما، ای وصیّ امام عشق!

آنان که معنای «ولایت» را نمی‌دانند، در کارِ ما سخت درمانده‌اند؛ امّا شما خوب می‌دانید که سرچشمه‌ی این تسلیم و اطاعت در کجاست.

خودتان خوب می‌دانید که چقدر شما را دوست می‌داریم و چقدر دلمان می‌خواست آن روز که به دیدارِ شما آمدیم، سر در بغلِ شما پنهان کنیم و بگرییم.

ما طلعتِ آن عنایتِ ازلی را در نگاهِ شما بازیافتیم. لبخندِ شما شفقتِ صبح را داشت و شبِ انزوای ما را شکست.

سرِ ما و قدمتان که وصیّ امام عشق هستید و نایبِ امام زمان(ع)